Terugbetalingsbedrog in e-handel: 'n dilemma van miljarde

Terugbetaling bedrog. Misbruik van terugkeerbeleide. Professionele terugsendinge. Aansoekers vir massaterugbetaling. Dit is net 'n paar van die terme wat deel van die agtergrondwoordeskat van e-handel geword het. Om te profiteer uit bedrogterugbetalings het 'n werklike mark geword. E, soos baie ander uitdagings, dit groei.

Die terugkeerbeleide is 'n essensiële deel van die verbruikerservaring en 'n sleutelkomponent in moderne e-handel om hul lojaliteit te verseker. Volgens 'n opname deurBeteken, globale tegnologie teen bedrog maatskappy, 83% van die verbruikers sou weer by 'n kleinhandelaar koop na 'n positiewe terugkeerervaring en 75% sou vermy om weer te koop na 'n slegte ervaring. 

maar, die finansiële en operasionele uitdagings van aanlyn terugsendings het die e-handel geteister, sodra dat oplossings met 'n fokus op vinnigheid en kliënttevredenheid gaps skep vir bedrognetwerke en teruggawe misbruik, met direkte verliese vir die aanlyn kleinhandel sonder enige tipe van terugkeer in kliëntlojaliteit, verer 'n probleem van groot afmetings op sigself. 

In 2023, die wêreldwye kleinhandelaars het koste van terugsendings van ongeveer US$700 miljard gedra; slegs in die VSA was die verlies US$101 miljard. Die globale voorspelling is dat hierdie getal teen 2030 tot $1 triljoen sal styg, volgens ramings van die National Retail Federation en Appriss Retail, wat die finansiële impak van terugsendings in e-handel analiseer. 

Nie alle terugsendings waarmee die e-handel te doen het, is bedrog nie. Baie verbruikers stuur produkte terug om verstaanbare redes, soos van grootte, kleur of materiaal. Togtans, selfs tussen die terugsendings deur wettige verbruikers, sommige is meer betwisbaar, soos impulsiewe aankope gevolg deur spyt of verbruikers wat verskeie weergawes van dieselfde produk koop om later te kies. 

Die probleem wat verband hou met die misbruik van terugsendings, op sy beurt, verskyn saam met die koste om 'n aanlyn terugsending te verwerk, wat gelyk is, gemiddeld, 21% van die waarde van 'n bestelling, met sommige kleinhandelaars wat nog meer verloor, volgens 'n navorsing deur Pitney Bowes in 2024. "Al hierdie verliese het aanlynwinkels gedwing om buigsame terugkeerbeleide te soek", wat verbruikers aantrek, maar wat ook misbruik voorkom en bedrog voorkom, sê Gabriel Vecchia, senior kommersiële direkteur van Signifyd in Brasilië.

Hoe lyk die terugbetaling bedrog

Die terugbetalingsbedrog en die misbruik van terugbetalings kan verskillende vorme aanneem.Onder die mees algemene is:

• Klering – algemeen in die modebedryf, die kliënt koop 'n produk, gebruik en dan teruggee asof dit nu is.

• Klamering – die kliënt koop verskeie weergawes van dieselfde produk, toets en gee terug wat jy nie wil hê nie, die handelaar met die versend- en verwerkingskoste laat. 

• Frauduleuse ruil – terugsending van 'n vervalste of beskadigde item in plaas van die oorspronklike.

• Terugbetaling van die terugbetaling – die kliënt vra om die terugbetaling van die betaling en voer aan dat hy die produk teruggestuur het, maar die handelaar ontvang nie die item nie.

• Leeg terugkeer – versending van 'n boks sonder die produk of met 'n irrelevante voorwerp, soos 'n baksteen of 'n aartappel, om die terugbetalingsisteem te mislei.

Hoe om bedrog by terugbetalings te voorkom sonder om die kliëntervaring te benadeel

Die uitdaging vir kleinhandelaars is juis om die balans tussen buigsaamheid en sekuriteit te vind. Hou die tevredenheid van diegene wat regtig 'n produk moet teruggee, maar om beskermd te bly teen professionele bedrieërs en misbruik van hul terugkeerbeleide te verminder. Sommige noodsaaklike maatreëls kan bydra tot hierdie balans

1. Duidelike en gestruktureerde terugkeerbeleid –deurs om de tyds op 'n deursigtige manier aan te dui, voorwaardes en prosesse om ambiguïteite te vermy en die skepping van leemtes wat deur bedrieërs benut kan word.

1. Outentisering van terugsendings –kontroleer die gewig van die pakkie, die egtheid van die teruggegee item en om voorwaardelike terugbetalingsprosesse vir risikokliënte aan te neem, moeiliker die die terugkeerproses proporsioneel vir daardie profiele wat 'n risiko van bedrog of misbruik aandui.

1. Hervormingskoerse vir hoë waarde produkte – toepas om logistieke koste te dek en om terugsendinge sonder regverdigheid te ontmoedig, veral vir produkte van hoë waarde of hoër operasionele koste.
   
2. Monitering van terugkeerpatrone deur middel van tegnologie –identifiseer verbruikers met 'n verdagte geskiedenis van gereelde of bedrogagtige terugsendings, deur middel van KI-gebaseerde antifraude-oplossings en datategnologie, in staat om anomale patrone te detecteer en misbruik te voorkom.

'n Effektiewe terugkeerbeleid beteken nie net om terugsendings sonder kriteria te aanvaar. Die gebruik van tegnologie is vandag die grootste bondgenoot in hierdie groot uitdaging om legitieme verbruikers van bedrieërs te onderskei en die beskerming van e-handel te verseker sonder om die kliënte-ervaring te benadeel, nie net tydens die aankoop, maar ook in die na-kopersfase, versterk Gabriel.