In die laaste paar jaar, dit was moontlik om 'n toenemende toename in die besluitnemingsmag van verbruikers oor verskillende tipes produkte te sien, meer selektief in die keuse van handelsmerke wat die gewenste item of kommoditeit verteenwoordig. Voor hierdie nuwe markgesag, sal dit die mag van maatskappye in hierdie verhouding afneem? Wie bepaal die reëls van hierdie spel nou? E, op watter manier kan entrepreneurs hulle voorberei om 'n bietjie meer gesag oor die verkope te hê?
Die koop- en verkoopverhouding is sedert die ou Egipte in ons samelewing gebou. In 'n artikel getiteld "'n Kort Verhaal van Branding", die skrywer beklemtoon dat die eerste kommersiële gebruik van handelsmerke was as 'n teken van eiendom. Deur jou naam of simbool op 'n goed te plaas, soos die vee, die eienaar kon sy besit merk. Die ouditiewe Egiptenaars was die eerste om merke as eiendomstekens te gebruik minstens 5.000 jaar. En dit was waarvandaan, duidelik, waar die woord 'brand' (merk) vandaan kom.
In syne essensie, die handelsmerke, huidig, dien vir, letterlik, merk 'n tipe produk en verklaar dat dit aan 'n entiteit behoort. Die behoefte het ontstaan toe die beskawings begin floreer en, in hierdie idee, items van die dag tot dag het verskeie produsente begin hê, wat het die behoefte aan 'n manier om die oorsprong van elkeen te onderskei veroorsaak.
maar, in die verlede, die handelsmerke het nie die krag en boodskap gehad wat hulle begin vertoon het na die industriële revolusie en die toenemende aantal mededingers vir kommoditeite en alledaagse produkte nie. Dit was nodig om meer te hê as net 'n naam wat 'n sinoniem van kwaliteit kon wees – uiteindelik, die mededingers kon die dieselfde masjinerie verkry en dieselfde produksiemetodes gebruik – wees deur 'n maatskappyverhaal (storytelling), jou standpunte, solidêre aktiwiteite of ander strategieë.
Wat eens 'n unieke aktiwiteit was, het 'n deurlopende proses geword. vandag, dit is moontlik om te sien dat die meeste maatskappye poog om 'n publiek te bereik wat, terloops, dit kan selfs 'n dieselfde nis vir verskeie van hulle wees, togt, jou strategies, waardes, stories, maniere om 'n waarde toe te ken aan jou produkte is verskillend en, dus, jou benaderings is ook.
Tanshiedend, togtans, daar is soveel handelsmerke vir spesifieke marknis dat kliënte uit tien kan kies, twintig, dertig deelnemers, net slegs oorweeg differensiële punte wat elkeen belangrik ag. Basies, die verbruiker maak 'n evaluering deur verskeie punte te vergelyk en te analiseer of hulle met hul ideale kommunikeer.
Dit het gemaak, as voorbeeld, met verskeie maatskappye begin om meer om sosiale oorsake te gee, waardes, maatskaplike verantwoordelikheid, innovasie, verpersoonliking, gerief en vinnigheid, nabehandeling en regte prys, betree in die slagveld om te probeer om van sy mededingers te onderskei en moontlike verbruikers aan te trek met die bedoeling om hulle te lojaliseer.
Sedert die begin van die gebruik van handelsmerke en die skep van branding, die mag, of verbruikersgesag, het het net gegroei deur die tegnologiese evolusies, al hoe meer gesag om die gewenste produkte te kies en, vandag, besit, meer as ooit, die keusekrag.
In die hierdie panorama, dit is duidelik dat die gesag in die aankoopproses aansienlik van die handelsmerke na die verbruikers verskuif het, dat nou 'n aktiewe en kritiese rol speel in die keuse van wat hulle verbruik. As daar voorheen net 'n erkende naam nodig was om die verkoop te verseker, vandag is dit nodig om verder te gaan: die begeertes en waardes van die publiek te verstaan, om authentieke verbande te vestig en 'n teenwoordigheid te bou wat direk met jou verwagtinge kommunikeer.
So, die gesagtheid van handelsmerke het nie verdwyn nie, maar dit is herverdeel. Nou, sy moet voortdurend verower word, ondersteunend en vernuwe deur strategieë wat nie net die produk waardeer nie, maar ook die ervaring, die identifikasie en die gedeelde doel met die verbruiker
