De Alberto Azevedo, beleggingspesialis en uitvoerende hoof van die Alby-stigting
In die laaste paar jaar, die risikokapitaalmark in Brasilië het van euforie na terugtrekking gegaan. As daar voorheen 'n oortolligheid van likiditeit was wat belegging in belowende startups gestimuleer het, vandag is die toneel anders. Die verhoging van die Selic-tarief en die groter selektiwiteit van beleggers het 'n rem op die ekosisteem geplaas, om te maak dat die insameling van fondse 'n toenemende uitdaging is. Gegevens van LAVCA toon dat die beleggings gedaal het van US$ 3,2 miljard in 2022 vir US$ 2,1 miljard in 2023, en het het tot net US$ 225 miljoen in die eerste drie kwartale van 2024 geduik. Hierdie nuwe werklikheid dwing entrepreneurs om hul finansieringstrategieë te heroorweeg en om minder konvensionele paaie te verken, maar baie keer meer volhoubaar.
Die ekosisteem van startups is betowerd deur die idee dat 'n innoverende besigheid nodig het, verpligtend, van tradisionele beleggers om te bestaan. Venturekapitaal rondes, opgeblase waardas en die obsessie om miljoene vroegtydig in te samel het byna 'n ritueel van oorplasing geword. intussen, die vraag wat bly: en as ons 'n mite koop wat meer die finansiële mark bevoordeel as die entrepreneurs self?
Bou 'n MVP te bou –'n eenvoudiger weergawe van 'n produk wat op die mark bekendgestel kan word – en om 'n idee te valideer is belangrike uitdagings, maar die risikokapitaal is nie die enigste, en dalk nie die beste opsie vir hierdie fase nie. In die strewe na vinnige geld, baie baie stigters eindig op om hul deelname te vroeg te verdun en verloor beheer oor die maatskappy voordat hulle selfs hul werklike groeipotensiaal verstaan. Die model van kaping plaas 'n druk op kunsmatige skaalbaarheid, wat dodelik kan wees vir besighede wat tyd nodig het om te ryp.
Maatskappye soos Mailchimp, Amazon en Duolingo het verskillende paaie gevolg, verken alternatiewe soosbootstrapping, ronde met familie, toelaesenskarefinansiering. Die Mailchimp, byvoorbeeld, het nooit 'n sent van risikokapitaal ontvang nie en is vir $ 12 miljard verkoop. Duolingo het sy eerste ontwikkelingsfases met navorsingsbeurse verseker. Jeff Bezos het die eerste stappe van Amazon met 'n belegging van sy eie familie geneem.
Die tradisionele beleggingsmodel skep 'n vicieuse siklus, waar startups kapitaal vir groei verkry, groei om meer te vang, in die proses, verloor identiteit en doel. Baie organisasies eindig as gyselaars van beleggers wat versnelde opbrengste eis, dwingende onnodige draaipunte en besluite wat die langleefbaarheid van die besigheid kan benadeel. Die kultuur van groei of sterf het reuse soos WeWork en Peloton gedwing om miljarde te verbrand voordat hulle besef het dat volhoubare groei van die begin af die prioriteit moes wees.
Daar is alternatiewe. DIEbootstrappingwaarborg totale beheer. DIEskarefinansieringvalideer die mark en genereer kontant sonder verdunning. Toekenningsen subsidies bied geld sonder die behoefte aan terugbetaling. Versnelingsprogramme kan 'n afkorting wees na strategiese verbintenisse, en die voorafverkope van produkte stel kliënte in staat om die werklike aanvanklike beleggers te wees. Airbnb het begin met die verkoop van graanbokse om te oorleef totdat hulle hul besigheidsmodel gevalideer het. A Pebble het meer as $10 miljoen op Kickstarter ingesamel voordat dit 'n enkele slimhorlosie vervaardig het.
Entrepreneurs moet hulle bevry van die narratief dat daar net een pad is. Risiko-kapitaal kan 'n nuttige hulpmiddel wees, maar dit moet as 'n strategiese keuse beskou word, nie as 'n vereiste. Startups wat hul opsies verstaan, verhoog hul kanse om soliede besighede te bou, volhoubare en in lyn met die visie van hul stigters. Die geld is daar, ons moet net ophou om altyd in dieselfde rigting te kyk.
